Aan de Zandstraat 23 staat een pand met een opvallend rijk gedecoreerde, 17de eeuwse trapgevel. Boven de 19de eeuwse pui ziet men een fries van metselmozaïek tussen grote leeuwenmaskers. De beide vensters van de eerste verdieping zijn gevat in geprofileerde nissen. De korfboogvormige koppen hebben een geprofileerde omlijsting die rust op neuten met gebeeldhouwde kopjes.
Het pand is vermoedelijk deels gebouwd op de fundamenten van het klooster ‘Jherusalem ten Heilige Grave‘ (voltooid in 1492), waar Sepulchrijnen ofwel broeders van het Heilig Graf woonden. Elisabeth van Culemborg schonk in 1520 een kopie van het Heilig Graf aan het klooster. Na de Beeldenstorm in 1566 raakte het kloostercomplex al snel in verval. Joannes Blaeu beeldde het nog af op zijn stadsgravure van 1649, maar op de plattegrond die Jacob Perrenot in 1760 vervaardigde is er van het klooster weinig meer te bekennen. In de achtergevel van het huidige pand zijn nog restanten te zien van de kloosterkapel.
Van oorsprong heette het pand ‘Den Eikel’, later ook wel ‘De oude smederij’, naar de functie die het lange tijd zou hebben. In 1741 is het al een smederij en die functie houdt het tot ver in de 20e eeuw. Voor het pand stond een hoefstal, een plek om paarden te beslaan, maar die is sinds lang verdwenen. Tegenwoordig doet het pand dienst als woonhuis en atelier.
Lees meer